işbaşı...

bu yazıyı yazmak çok zor aslında. biliyorum ki bu yazıdan sonra uzuuun bir sessizlik olacak yine blogumda. profilimi de değiştirsem iyi olur. geçen pazartesi (21.05.2012) işe geri döndüm. 1 yıl 1 hafta süren ücretsiz iznim sona erdi. aslında 10 ay daha hakkım vardı ama tayinim denizliye çıkınca ve çalışma koşullarımı görünce başlamaya karar verdim. en önemli sorun oğullarıma kimin bakacağıydı ki bu sorun hala devam etmekte. harıl harıl bakıcı aramama rağmen malesef henüz o şanslı kişiyi bulamadım :) şimdilik halamız bakıyor. bu dönemde benim için de iyi oldu aslında, işe alışma döneminde en azından gözüm arkada kalmadı. umarım en kısa zamanda da istediğimiz gibi birini bulur ve düzenimizi kurarız...

burada asıl bahsetmek istediğim konu çalışma hayatıyla birlikte malesef örgülerime ara vermek zorunda kalacağım gerçeği. işe başlamadan önceki hafta iplerimin ve örgülerimin olduğu dolabı boşaltmayı düşündüm aslında. gördükçe daha çok üzüleceğimi düşünüyordum çünkü. ama eşim en azından başlayıncaya kadar bekle dedi. onları salonumuzda, o dolapta görmek onu da mutlu ediyor biliyorum :) şimdilik çok etkilenmedim çünkü akşamları işten gelince mutfağa giriyorum. sofra, yemek, bulaşık, ertesi günün yemeği derken mutfaktan doğruca yatak odasına geçiyorum adeta. salona girmeyince örgülerimi de görmüyor ve üzülmüyorum kısacası. ama kabul etmeliyim ki bi yanım eksik, hep eksik kalacak. daha örecek çok şeyim vardı...

en son yarım kalan iki projem vardı. birisi bera'nın okulda sürpriz günü için arkadaşlarına ördüğüm fare anahtarlıklardı ki çok şükür bunu tamamlayabildim. 22 kişilik sınıf için rengarek fareler ördüm. dilerim onları buraya ekleyecek uygun bir zaman bulabilirim. diğeri ise hala sapının örülmesini ve astarının dikilmesini bekleyen, örgü plakaları ile ördüğüm çantam. onu da bitirebilmeyi diliyorum tabiki...

bu biraz duygusal biraz hüzünlü biraz da buruk ruh halinin yansıması olan yazıyı burada bitiriyorum. hepinize mutlu, huzurlu en önemlisi sağlıklı günler diliyorum...